"<span lang="ur">میاں میر</span>[[ گٹھ:مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے ]]" دیاں دہرائیاں وچ وکھراپا

==[[دارا شکوہ]] دے مرشد==

اوہ مغل بادشاہ [[شاہ جہان]] دے سبھ توں وڈے پتر، [[دارا شکوہ]] دے مرشد ہون ناطے بہت مشہور سن۔

 

اینے نوں اک نردھن جیہا شردھالو میاں جی دے حضور وچّ حاضر ہویا اتے اک چاندی دا سکہ چرنیں رکھ کے عرض کیتی کہ حضرت اس سکے نوں قبول کر لین، کیونکہ اوہ سکہ اس دی حلال دی کمائی دا ہے۔ میاں میر نے اس غریب شردھالو نوں کیہا کہ اوہ اپنی حق-حلال دی کمائی اتھے بیٹھے شہنشاہ نوں بھیٹ کر دیوے، کیونکہ اس نوں اس سکے دی ودھیرے لوڑ ہے۔ شہنشاہ کول پورے دیش دا خزانہ ہے، پھر وی اوہ اﷲ دے بندیاں نوں قتل کرکے ہور خزانہ حاصل کرنا چاہندا ہے۔ شاہ جہان نے اپنی سوے-جیونی ‘شاہ جہان نامہ’ وچّ سائیں میاں میر نوں اک پرتشٹھ برہم-گیانی دسیا ہے۔ ایہہ گلّ بادشاہ نے اپنی آتمکتھا وچّ منی ہے کہ سائیں جی نے شاہ جہان نوں مشورہ دتا سی کہ جیکر اوہ اپنے راج وچّ امن، شانتی اتے سکون قایم رکھنا چاہندا ہے تاں اوہ لوک بھلائی دے کماں ولّ ودھیرے دھیان دیوے، لوکاں نال نیاں کرے اتے لوکاں دا بن کے رہے۔

 

چوتھا کارن ایہہ ہے کہ سائیں میاں میر ہوریں اک ربی پیر سن، جنہاں نے اس سمیں دوران پرچلت صوفی پیراں دی دھارنا نوں تج کے شرع دی تبلیغ دا کم چھڈّ دتا سی۔ اس نقطے دی ویاکھیا انج وی کیتی جا سکدی ہے کہ اتری بھارت اوپر جدوں مسلمان حکمراناں نے قبضہ جما لیا سی، ادوں صوفی درویش وی بھارت وچّ آؤنے شروع ہو گئے سن۔ مسلمان حکمران تلوار دے زور نال اتھوں دی ہندو وسوں نوں اسلام قبول کرن لئی مجبور کر رہے سن۔ اس ویلے صوفی پیر اکثر ویلے دے حکمراناں نال مل کے پرجا وچّ اوہناں دی پینٹھ جماؤن لئی ططپر رہندے سن۔ انج اوہ اتھوں دی وسوں نوں مسلمان بناؤن وچّ اہم بھومکا نبھاؤندے سن۔ صوفیاں دے اس قافلے وچّ بابا فرید گنج شکر وی شامل دسے جاندے ہن۔ پر بعد وچّ کجھ صوفی پیراں نے تبلیغ دا کم چھڈّ دتا سی اتے اپنے-اپنے نوں اس دیش دے مختلف مذہباں دے فلسفے نوں گھوکھن لئی وقف کر دتا سی۔ میاں میر، ابلّ فضل، ابلّ پھیزی آدی ایہو جہی دھارا دے صوفی سن (پنجابی دے صوفی شاعر لیکھکا ڈاکٹر: لاجونتی رام کرشن، پہلی پرکاشنا سنّ 1935) پرسدھ اتہاسکار لطیفَ نے اپنی پستک ہسٹری آف لاہور دے پنہ 256 اوپر پیر سائیں میاں میر بارے اک ہور اہم واقعہ انکت کیتی ہوئی ہے، جس وچّ دسیا گیا ہے کہ لاہور دے اک قاضی دی رشتے دار اک عورت گورو جی دی سکھیا اتے پروچناں توں پربھاوت ہو کے سکھ دھرم قبول کرنا چاہندی سی۔ اوہ عورت سائیں میاں میر پاس حاضر ہوئی اتے اپنے من دی گلّ اوہناں نوں دسی۔ ساری گلّ سن کے سائیں جی نے اس استری نوں گورو جی پاس گھلّ دتا سی تاں جو اس دی دلی اچھا پوری ہو سکے۔ سکھ دھارمک کہانیاں وچّ ایہہ شردھالو استری ماتا قولاں جی کرکے جانی جاندی ہے۔

 

 

==حوالے==

[[گٹھ:صوفی سنت]]

[[گٹھ:مغلیہ سلطنت دے صوفی لوک]]