حارث بن حلزہ
حارث بن حلزہ | |
---|---|
تاریخ پیدائش |
|
تاریخ وفات | سنہ 580
|
عملی زندگی | |
پیشہ | شاعر [۱] |
پیشہ ورانہ زبان | عربی |
ترمیم |
حارث بن حلزہ عرب جاہلیت دا شاعر۔ شعرائے سبع معلقات وچ شمار ہُندا اے۔ اس نے حیرہ دے بادشاہ عمرو بن ہند دے سامنے اک قصیدے دے ذریعے اپنے قبیلے دی وڈی کامیاب وکالت دی سی۔ اس دی طرف اک دیوان وی منسوب کيتا جاندا اے۔ جو 1922ء وچ طبع ہويا۔ 1820ء تے 1827ء وچ اس دیوان دے لاطینی تراجم وی شائع ہوئے۔
عہد جاہلیت دا ممتاز شاعر
حالات زندگی
سودھوابو ظلیم حارث بن حلزہ بکری نوں بنو بکر وچ اوہی مقام حاصل اے جو عمرو بن کلثوم نوں بنو تغلب وچ حاصل سی۔ ایہ وی عمرہ بن کلثوم دی طرح اپنے اس معلقہ دی وجہ توں مشہور ہويا، جس دے متعلق کہیا جاندا اے کہ اس نے بادشاہ عمرو بن ہند دی موجودگی وچ ایہ قصیدہ فی البدیہہ کہیا سی تاکہ اوہ اس وجہ توں بادشاہ دا رجحان اپنی طرف کرلے تے اپنی قوم اُتے لگائے گئے الزمات دا دفاع کرے۔ ایہ قصیدہ کہنے دا سبب ایہ اے کہ بنو بکر و بنو تغلب نے عمرہ بن ہند دے سامنے ہتھیار ڈال کر ایہ طے کيتا کہ اوہ دونے قبیلےآں توں ضمانتاں لے کے ظالم توں مظلوم دا حق دلائے گا۔ عمرو بن ہند دے دربار وچ دونے قبیلےآں نے اک دوسرے اُتے الزام تراشیاں کیتیاں۔ بنو تغلب نے بنو بکر اُتے غداری دا الزام لگایا۔ نوبت ایتھے تک پہنچی دے دونے فریق عمرو بن ہند دے سامنے جھگڑنے گے تے نوبت ہاتھا پائی تک پہنچ گئی۔ بادشاہ دا میلان بنو تغلب دی طرف سی۔ اس جانبداری نے حارث بن حلزہ دے جذبات نوں ابھارا جو دربار وچ موجود سی۔ اوہ یکدم کھڑا ہوئے گیا تے اس نے فی البدیہہ اپنا قصیدہ شروع کر دتا۔ اس وقت اوہ اپنی کمان اُتے ٹیک لگائے کھڑا سی کہندے نيں اوہ اس قدر مغلوب الغضب ہوئے گیا کہ اس دا ہتھ کٹ گیا تے اسنوں محسوس وی نئيں ہويا۔ اس نے احسن انداز وچ بادشاہ دی مدح سرائی دی کہ اوہ اس دی سوچ اُتے غالب آگیا تے اسنوں ہم خیال بنا لیا۔ اس دے دل وچ بنو بکر کے سردار نعمان بن ہرم دی جلد بازی دی وجہ توں جو کینہ بھریا ہويا سی اسنوں وی ختم کر دتا۔ حارث نے اک طویل عمر پائی تے اس دی وفات 50 ہجری پہلے ہوئی۔ اصمعی دا خیال اے اس قصیدہ نوں سناتے وقت اس دی عمر اک سو پیتنس (135) سال سی ۔
شاعری
سودھواس دا جو کلام اسيں تک پہنچیا اے اوہ اک قصیدہ تے چند قطعات نيں ،جنہاں توں اس دی شہرت دا پتہ چلدا اے تے نہ ہی اس دے طبقہ دا تعین ہوئے سکدا اے۔ اس دی مثال وی طرفہ تے عمرو کلثوم ورگی اے۔ اس لمبا قصیدہ حسن ترتیب، روانی تے انفرادیت دی بنا اُتے بہت مقبول ہويا۔ خصوصاً اک ہی جگہ اُتے اس قدر طویل قصیدہ فی البدیہہ کہنے دی وجہ زیادہ پسند کيتا گیا، ابو عمرو شیبانی دا کہنا اے کہ جے اس قصیدہ دی تیاری وچ اک سال دا عرصہ لگیا دیندا تاں اسنوں ملامت نئيں کيتی جاسکدی اے۔ لوک کہندے نيں کوڑھ وچ مبتلا ہونے دی وجہ توں حارث نے ایہ قصیدہ پردے دے پِچھے سنایا سی۔ بادشاہ نے اس دی حوصلہ افزائی دی تے حارث نوں داد دیندے ہوئے حکم دتا کہ اس درمیان توں پردہ ہٹا دتا جائے۔ اس قصیدے دی ابتدا تغزل نال کيتی اے فیر اپنی اونٹنی دی تعریف کيتی اے فیر بنو تغلب نوں انہاں دی لڑائیاں دا طعنہ دتا اے جنہاں اُتے بنو بکر غالب رہیا تے انہاں وچ عرب دے قابل ذکر واقعات وی بیان کیتے نيں فیر عمرو بن ہند دی مدح دی تے آخر وچ اپنے قبیلے دی بڑائی تے اس دے عظیم کارنامےآں نوں فخریہ انداز وچ بیان کيتا اے۔[۲]
حوالے
سودھو- ↑ PoetsGate poet ID: https://poetsgate.com/poet.php?pt=58 — اخذ شدہ بتاریخ: ۵ اپریل ۲۰۲۲ — عنوان : بوَّابة الشُعراء
- ↑ احمد حسن زیات۔ تریخ ادب عربی۔ ترجمہ، محمد نعیم صدیقی۔ شیخ محمد بشیر اینڈ سنز سرکلر روڈ چوک اردو بازار لاہور