اجازہ
رخصت، اجازت، علم حدیث دی اک اصطلاح، جس دے معنی نيں ‘ اپنے علم حدیث نوں اگے پہنچانے دی اجازت دینا ‘۔ اس وچ ایہ مفہوم وی شامل اے کہ اجازۃ حاصل کرنے والا، اجازۃ دینے والے دا ناں وی بطور سند دے پیش کرے اس دے لئی ضروری نئيں کہ دونے دی ملاقات وی ہو، گویا اجازۃ تحریری وی ہوئے سکدی اے۔
عملی طور اُتے اجازۃ دی روایت اِنّی اگے بڑھی کہ لوکاں نے علما نوں سر بازار گھیر کر اجازے حاصل کرنا شروع کر دتے ایتھے تک کہ مسافر علما نوں وی نئيں چھڈیا جاندا سی اس اُتے نوبت ایتھے تک پہنچی کہ علما نے وصیتاں شروع کر دیؤ کہ انہاں دی بیان کردہ احادیث نوں روایت کرنے دا اجازۃ تمام مسلماناں نوں حاصل اے۔
اجازے عمومانثر وچ سِدھے سادھے اسلوب وچ لکھے جاندے سن ۔ بعد وچ رنگین تے مرصع اسلوب نوں استعمال کيتا جانے لگیا ۔ کئی اجازے منظوم صورت وچ وی لکھے گئے۔[۱]
حوالے
سودھو- ↑ شاہکار اسلامی انسائیکلو پیڈیا، صفحہ 97، جلد3، سید قاسم محمود، کلفٹن کالونی لاہور