آبائے کلیسیا

آبائے کلیسیا، کلیسیائی آبا، مسیحی آبا یا کلیسیا دے آبا عام طور اُتے با اثر مسیحی الٰہیات دان نيں، جنہاں وچو‏ں کچھ ممتاز معلمین تے عظیم اسقافہ سن ۔ ایہ اصطلاح کلیسیا دے مصنفاں یا معلمین دے لئی مستعمل اے ضروری نئيں کہ ایہ مقرر (مذہبی امامت دے فرائض) کردہ ہاں یا ”مقدسین“ ہُندے ہاں —اوریجن تے طرطلیان نو‏‏ں اکثر آبائے کلیسیا سمجھیا جاندا اے، مگر اوہ مقدس نئيں سن کیونجے اُنہاں دے خیالات ونظریات زندیقانہ سمجھ‏‏ے جاندے سن ۔ کاتھولک کلیسیا، مشرقی راسخ الاعتقاد کلیسیا، اورینٹل راسخ الاعتقادی، کلیسیائے مشرق، انگلیکانیت، لوتھریت تے کئی دوسری کلیسیائی جماعتاں و گروہان وچ کئی آبائے کلیسیا د‏‏ی بطور مقدسین تکریم کيتی جاندی ا‏‏ے۔ مسیحیت دے الٰہیاندی تے فاضلانہ بنیاداں نو‏‏ں قائم کرنے والے ِان فضلا دا دور 700ء تک قائم رہیا۔

آبائے کلیسیا, اک گیارہويں صدی دا کیویائی روس مصغّر

آبائے کبریٰ

مغربی تے مشرقی مسیحیت دونے وچ چار مختلف آباؤں نو‏‏ں ”کبریٰ آبائے کلیسیا“ (Great Church Fathers) کہیا جاندا اے جو مندرجہ ذیل نيں :

• مغربی کلیسیا: ایمبروس (340ء–397ء)، جیروم (347ء–420ء)، آگسٹین (354ء–430ء) تے پوپ مقدس گریگوری کبیر (540ء–604ء)۔
• مشرقی کلیسیا: باسل کبیر (329ء–379ء)، اتھناسیوس (296ء–373ء)، نازینزس دا گریگوری (329ء–389ء) تے یوحنا کریسوستوم (347ء–407ء)