محمد حسین عرشی
جم

وفات

باب ادب
علامہ حکیم محمد حسین عرشی 1892ء وچ امرتسر وچ پیدا ہوئے۔ آپ اردو، فارسی، عربی تے پنجابی دے برجستہ گو شاعر سن ۔

آپ دا اردو مجموعہ کلام " رسوا کيتا مینو‏ں" تے فارسی مجموعہ کلام " نقش ہائے رنگ رنگ " دے ناں تو‏ں شائع ہويا۔ آپ امرتسر تو‏ں شائع ہوݨ والے "البلاغ" تے "البیان" تے راولپنڈی تو‏ں شائع ہوݨ والے "فیض الاسلام " نامی مجلات دے مدیر وی رہ‏‏ے۔

آپ نے 1985ء وچ لاہور وچ وفات پائی۔[۱]

فارسی نمونہ کلام

سودھو

؎ بہ نیروی قلم یا بیم در بزمت رسائی ہا space
space بہ حرف اندر نہان کردیم، اندوہ جدائی ہا

؎ چمن در نغمہ خیزی ہا، قفس در نالہ ریزی ہا space
space از آن سو خوش نوائی ہا، از این سو بی‌آوائی ہا

؎ چہ درگاہ است یا ربّ حلقہ رندان بی پروا space
space کہ شاہان جہان دانند فخر اینجا گدائی ہا

؎ بہ راہ دوستی پویم، ز «بیدل» نکتہ ئی گویم space
space کہ در بیتی ودیعت کردہ صد عقدہ گشائی ہا

؎ بہ دل گفتم: کدامین شیوہ دشوار است انجامش؟ space
space نفس در خونہ تپید و گفت: پاس آشنائی ہا

اردو نمونہ کلام

سودھو

؎ ’’ملک و ملت‘ دعا کرو کہ بچے space
space دین ملت دعا کرو کہ بچے

؎ چاروں جانب سے یورش سیلاب space
space یہ عمارت‘ دعا کرو کہ بچے

؎ ہر طرف ہے منافقوں کا ہجوم space
space صدق نیت‘ دعا کرو کہ بچے

؎ جاہلیت کا دور بر سر اوج space
space علم و حکمت‘ دعا کرو کہ بچے

؎ آخری چارہ کیا ہے اس کے سوا space
space خیر امت‘ دعا کرو کہ بچے

حوالے

سودھو

سیری در ادبیات فارسی هند و پاکستانArchived 2017-04-20 at the وے بیک مشین

  1. پاکستان وچ فارسی ادب د‏‏ی تریخ، جلد 6، تألیف، دکتر ظہورالدین احمد، طبع اسلام‌آباد، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، صفحات 114 تو‏ں 122، مطبوعہ 1384 ھ ش/2005ء۔