بیگ
بیگ یا بے۔ ترکی تے تاتاری بولی دا اک اعزازی خطاب کسی زمانے وچ شاہزدگان، امرا تے معززین دے لئی مخصوص سی۔ لیکن بعد وچ فوجی افسراں دے لئی مخصوص ہوئے گیا۔ سلجوقی ترک یورپ گئے تاں بیگ دا لفظ بے رہ گیا۔لفظ بیگ دا استعمال مغل قوم وچ ایل خانی سلطنت دے بانی ہلاکو خان دی چوتھی پُشت توں پوتے امیرایکوتمربانی دے خاندان دے لڑکے امیر شکل بیگ دے ناں دی نسبت توں شروع ہوااور امیرشکل بیگ دی اولاد نے متواتر لفظ “بیگ” استعمال کیتا ۔ امیر تیمور دی اپنی خودنوشت “تزک تیموری ”مترجم سید ابوہاشم ندوی دے صفحہ 89 اُتے درج اے کہ “بیگ باشی ”اک فوجی یونٹ دا ناں اے ایہ فوجی اس دے عزیز ترین ماتحت ہُندے سن ۔ترکستان وچ قدیم ایّام توں رواج چلا آندا اے کہ میدان کارزار وچ جو شخص جان بازی کردا اے اسنوں بیگ دے خطاب توں سرفراز کیتا جاندا اے بیگ دے لغوی معنی سردار تے چیف دے نيں تے پاک و ہند دے چغتائی تے برلاس مغل اپنے ناں دے نال بیگ دا لاحقہ لگیاندے نيں۔ ایہ لوک منگولیا یا ترکستان دے سن ۔ شہنشاہ بابر دے نال ہندوستان آئے تے بیگ اکھوائے۔بیگم دا لفظ بیگ ہی دا مونث اے۔ بیگم توں ہی بیگی تے بی بی دے لفظ نکلے نيں۔