"<span lang="ur">میاں میر</span>[[ گٹھ:مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے ]]" دیاں دہرائیاں وچ وکھراپا

''' سائیں میاں میر محمد صاحب''' (اندازاً 1550 – 11 اگست 1635), '''میاں میر''' وجو پرسدھ صوفی سنت '''سن۔ اوہ [[لاہور]]، خاص ''دھرمپرا'' (اج [[پاکستان]] ) وچّ رہندے سن۔ اوہ [[خلیفہ]] [[عمر ابن ال-کھتاب]] دے سدھے اتر-ادھیکاری سن۔ اوہ صوفیاں دے قادری فرقے نال سبندھت سن۔<ref name="punjabitribuneonline.com">[http://punjabitribuneonline.com/2012/05/%E0%A8%B8%E0%A8%B0%E0%A8%AC-%E0%A8%B8%E0%A8%BE%E0%A8%82%E0%A8%9D%E0%A9%80%E0%A8%B5%E0%A8%BE%E0%A8%B2%E0%A8%A4%E0%A8%BE-%E0%A8%A6%E0%A8%BE-%E0%A8%95%E0%A9%87%E0%A8%82%E0%A8%A6%E0%A8%B0-%E0%A8%AE/سرب سانجھیوالتا دا کیندر مزار سائیں میاں میر (لاہور)]</ref> اوہ مغل بادشاہ [[شاہ جہان]] دے سبھ توں وڈے پتر، [[دارا سکوہ]] دے مرسد ہون ناطے بہت مشہور سن۔

 

اینے نوں اک نردھن جیہا شردھالو میاں جی دے حضور وچّ حاضر ہویا اتے اک چاندی دا سکہ چرنیں رکھ کے عرض کیتی کہ حضرت اس سکے نوں قبول کر لین، کیونکہ اوہ سکہ اس دی حلال دی کمائی دا ہے۔ میاں میر نے اس غریب شردھالو نوں کیہا کہ اوہ اپنی حق-حلال دی کمائی اتھے بیٹھے شہنشاہ نوں بھیٹ کر دیوے، کیونکہ اس نوں اس سکے دی ودھیرے لوڑ ہے۔ شہنشاہ کول پورے دیش دا خزانہ ہے، پھر وی اوہ اﷲ دے بندیاں نوں قتل کرکے ہور خزانہ حاصل کرنا چاہندا ہے۔ شاہ جہان نے اپنی سوے-جیونی ‘شاہ جہان نامہ’ وچّ سائیں میاں میر نوں اک پرتشٹھ برہم-گیانی دسیا ہے۔ ایہہ گلّ بادشاہ نے اپنی آتمکتھا وچّ منی ہے کہ سائیں جی نے شاہ جہان نوں مشورہ دتا سی کہ جیکر اوہ اپنے راج وچّ امن، شانتی اتے سکون قایم رکھنا چاہندا ہے تاں اوہ لوک بھلائی دے کماں ولّ ودھیرے دھیان دیوے، لوکاں نال نیاں کرے اتے لوکاں دا بن کے رہے۔

میرے دل وچّ صوفی پیر سائیں میاں میر پرتی ڈونگھی شردھا ہے۔ اس دے کئی کارن ہن : پہلا تاں ایہہ ہے کہ پنچم پاتشاہ سری گورو ارجن دیوَ جی مہاراج نے سری ہرمندر صاحب دا نیہہ-پتھر سنّ 1588 وچّ سائیں میاں میر پاسوں رکھوایا سی۔

== میاں میر اتے بادشاہ جہانگیر ==

 

== میاں میر اتے گورو صاحبان==