"<span lang="ur">علی شیر نوائی</span>[[ گٹھ:مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے ]]" دیاں دہرائیاں وچ وکھراپا
Content deleted Content added
"{{Infobox writer <!-- for more information see Template:Infobox writer/doc --> | name =نظام الدین علی شیر نوائی | image =..." نال صفہ بنایا گیا۔ |
|||
لیک ۳۴ –
بعض مؤرخ نوائی نوں [[شیعہ]] تے کچھ سنی المذہب دسدے نیں ۔کچھ دے نزدیک اوہ اک صوفی سن۔مگر حقیقت ایہ ہے کہ اوہ اک وسیع المشرب تے روادار انسان سن.<ref name="نعمتی لیمایی، امیر"/>
===نمونہ اشعار [[فارسی]]===
{{شعر آغاز}}
{{ب|اگر به میکده ام یک شب انجمن باشد|چراغ انجمن آن به که یار من باشد}}
لیک ۴۳ –
{{ب|اگر به دشت فنا خاک ره شود فانی|به باد سوی تو میل آمدن باشد}}
{{شعر اختتام}}
== نمونه اشعار [[چغتائی بولی]] ==
{{شعر آغاز}}
{{ب|اویلا حریفیکه چو بزم ایلاسم|ایچگالی بو باده عزم ایلاسم}}
{{ب|نظم بیک مسندیده اولتوروب|آلیما نظم اهل تومان مینگ توروب}}
{{ب|بزم دا شاهانه یساب ساز و برگ|باشیم اوزه ایگره کویوب نیم ترگ}}
{{ب|سوزمیدین آلیما دریای ژرف|الکیما زورق کیبی جام شگرف}}
{{ب|هر نفس ایلاب تو لا اول جام نی|سیپکاریپ اول باده گلفام نی}}
{{شعر اختتام}}
ترجمه:
:آنگاه که بزم سخن بیارایم و عزم سخن سرایی کنم.
:بر مسند بلند نظم نشینم، هرچند از اهل نظم در برابر من هزاران کس باشند.
:ساز و برگ بزم را شاهانه تدارک میبینم و کلاهم را کج بر سر میگذارم.
:از باده سخن در نزد من دریای شگرفی هست و در دستم جام شگرف زورق مانندی وجود دارد.
:هر نفس جام را از باده گلفام پر کرده سر میکشم.<ref>نعمتی لیمایی، امیر. بررسی زندگی سیاسی و واکاوی کارنامه علمی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی امیر علیشیر نوایی، تهران: وزارت امور خارجه و مشهد: دانشگاه فردوسی، ۱۳۹۳، ص۱۲۴–۱۲۳.</ref>
{{شعر آغاز}}
{{ب|کؤنگلیم اورتانسین اگر غیریغَه پروا ایلاسَه|هر کؤنگیل هم کیم سنینگ شوقینه پیدا ایلاسَه}}
{{ب|اؤزگالار حسنین تماشا ایلاسَه، چیقسون کؤزؤم|اؤزگا بیر کؤز هم کی حسنینگنی تماشا ایلاسَه}}
{{ب|غیر ذکری آشکارا قیلسا، لال اولسون تیلیم| قایسی بیر تیل هم کی ذکرینگ آشکارا ایلاسَه}}
{{شعر اختتام}}
ترجمه:
:دلم آتش بگیرد اگر به کسی غیر از تو توجه کند. همچنین هر دلی (بهجز من) که عشق تو را داشته باشد.
:چنانچه چشمانم به جمال دیگر خوبرویان نظر کند، برکنده باد! همچنین هر چشم نامحرم که نظر به جمال تو داشته باشد.
:زبانم لال باد اگر صحبت از کسی جز تو کند. همچنین هر زبان بیگانهای که حدیث تو کند.
{{شعر آغاز}}
{{ب|غربتدا غریب شادمان بولمَسایمیش|ایل اونگا شفیق و مهربان بولمَسایمیش}}
{{ب|آلتین قفسایچره گر قیزیلگؤل بولسه|بولبولغه تیکَندَک آشیان بولمَسایمیش}}
{{شعر اختتام}}
ترجمه:
:غریب در غربت شاد نمیگردد. مردم (آنجا) با وی صمیمی نیستند.
:چنانچه گل سرخ را در قفسی زرین نگه دارند، برایش مأوای مطلوبی نیست و حکم خار برای هزاردستان را دارد.
== لکھتاں ==
|