محمد ششمچھیواں یاں محمد محیدالدین (جم:14 [[جنوری]] 1861ء - موت:16 [[مئی]] 1926ء) [[سلطنت عثمانیہ]] دا 36واں تے آخری حکمران سی ، جہڑا اپنے بھائی [[محمد V]] دے مگروں 1918ء توں 1922ء تک سلطنت عثمانیہ دا سلطان رہیا ۔ اسنوں 4 [[جولائی]] 1918ء نوں سلطنت دے بانی [[عثمان اول]] دی تلوار نال نواز کے 36ویں سلطان دیاں ذمہ داریاں دتیاں گئیاں ۔ اس دے دور حکومت دا سبتوں وڈا واقعہ [[جنگ عظیم اول]] سی جہڑی سلطنت لئی تباہ کن ثابت ہوئی ۔ جنگ چ شکست دے نتیجے چ [[برطانیہ]] دیاں فوجاں نے [[بغداد]] تے [[فلسطین]] اتے مل مار لیا تے سلطنت دا بوہتا علاقہ اتحادی فوجاں دے مل ہیٹھ آ گیا ۔ [[اپریل]] 1920ء چ [[سان ریمو کانفرنس]] دے نتیجے چ [[شام]] اتے [[فرانس]] تے [[فلسطین]] تے [[بین النہرین]] ([[عراق]]) اتے [[برطانیہ]] دا اختیار تسلیم کر لیا گئیا ۔ 10 [[اگست]] 1920ء نوں سلطان دے نمائندےآں نے [[معاہدہ سیورے]] اتے دستخط کیتے جسدے نتیجے چ [[اناطولیہ]] تے [[ازمیر]] [[سلطنت عثمانیہ]] دے قبضے توں نکل گئے تے [[ترکی]] دا حلقہ اثر ہوڑ سکڑ گیا ، جدوں کہ معاہدے دے نتیجے چ اینہاں نوں [[حجاز]] چ آزاد ریاست نوں وی تسلیم کرنا پیا ۔ [[ترک]] قوم پرست سلطان ولوں معاہدے نوں تسلیم کرن دے فیصلے اتے سخت ناراض سن تے اینہاں نے 23 [[اپریل]] 1920ء نوں [[انکرہ]] چ [[مصطفی کمال اتاترک]] دی زیر قیادت [[ترک ملت مجلس عالی]] دا اعلان کیتا ۔ سلطان محمد ششم نوں تخت توں لاہ دتا گیا تے عارضی آئین نافذ کیتا گیا ۔ قوم پرستاں نے [[ترک جنگ آزادی|جنگ آزادی]] چ کامیابی دے مگروں یکم [[نومبر]] 1922ء نوں [[سلطنت عثمانیہ]] دے خاتمے دا باضابطہ اعلان کیتا تے سلطان نوں ناپسندیدہ شخصیت قرار دیندے ہوئے ملک بدر کر دتا ، جہڑا 17 [[نومبر]] نوں برطانوی بحری جہاز راہیں [[مالٹا]] چلا گیا تے بعد چ اسنے اپنے جیون دے آخری دیہاڑے [[اٹلی]] چ لنگھائے ۔ 19 نومبر 1922ء نوں اسدے قریبی عزیز عبدالمجید آفندی نوں ([[عبدالمجید II]] نوں نواں خلیفہ چنیا گیا جہڑا 1924ء ـ خلافت دے خاتمے تک ایہہ ذمہ داری نبھاندا رہیا ۔ محمد ششم دا انتقال 16 [[مئی]] 1926ء چ سان ریمو [[اٹلی]] چ ہویا تے اسنوں [[دمشق]] چ سلیم اول مسیت چ سپرد خاک کیتا گیا ۔
