صوفی غلام مصطفا تبسم

صوفی غلام مصطفا تبسم
جم	4 اگست 1899   امبرسر
وفات	7 فروری 1978 (79 سال)  لہور
شہریت	پاکستان برطانوی ہندستان
عملی زندگی
مادر علمی	فارمین کرسچن کالج
پیشہ	شاعر ،  نغمہ نگار ،  لکھاری
پیشہ ورانہ زبان	پنجابی
اعزازات
پرائڈ آف پرفارمنس
باب ادب

صوفی غلام مصطفا تبسم 4 اگست 1899 چ امبرسر پنجاب چ جمے ۔ اوہناں دے ابا جی شالاں تے جائیداد دا کم کردے سن۔ مارچ 1911 چ پرائمری امتحان وظیفیے نال پاس کیتا تے ضلعے چ پہلی پوزیشن لئی ۔ 1917 چ میٹرک کیتا ۔ خالصا کالج امبرسر چوں ایف اے کیتا تے ایف سی کالج لہور توں بی اے اسلامیہ کالج لہور چوں فارسی چ ایم اے کیت ا۔ گورمنٹ کالج امبرسر چ انگریزی دے استاد لگ گئے ۔ ایس توں بعد گورمنٹ کالج لہور چ لیکچرار ہو گئے ۔ ایس توں علاوا ایم اے پنجابی دی پہلی کلاس نوں یونیورسٹی اورینٹل کالج چ پڑھاوندے وی رہے ۔

ٹوٹ بٹوٹ اوہناں دا اک مشہور کردار تے پنجابی نظم اے ۔

صوفی تبسم صوفی تبسم
فائل:Sufi Tabassum.jpg
جم	غلام مصطفی تبسم 4 اگست 1899 امرتسر، برطانوی پنجاب
موت	7 فروری 1978 (عمر 80) لاہور، پاکستان
کم کِتہ	کوی
قومیت	پاکستانی
صنف	نظم، غزل، گیت
مضمون	ساہت

غلام مصطفیٰ تبسم (4 اگست 1899 – 7 فروری 1978) اردو، پنجابی، اتے فارسی شاعر سن۔ تبسم اوہناں دا قلمی اتے عامَ جانیا جاندا نام سی۔ صوفی غلام مصطفیٰ تبسم بچیاں اتے وڈیاں دے مقبول ترین شاعر اتے اردو اتے فارسی توں بہت ساریاں کاو-رچناواں دے پنجابی وچ انووادک سن۔ اسدی سٹائل کلاسیکل پرمپرا وچ اے، جس وچ جدید جیون دے دتے درد اتے دکھ دی ڈونگھی فکر سمائی ہوئی اے۔ اوہ لیلو نہار ماسک دے اڈیٹر اتے براڈکاسٹر وی رہے۔ ٹی وی، ریڈیو توں پروگرام "اقبال کا اک شعر؎" کردے سن۔

صوفی تبسم ہر میدان دے شاہسوار سن۔ نظم، نصر، غزل، گیت، فلمی نغمے ہون جاں بچیاں دیاں نظماں۔ ادارہ فروز سنز توں اوہناں دیاں بہت ساریاں کتاباں پرکاشت ہوئیاں۔ جویں انجمن، صد شعر؎ اقبال اتے دوگنا۔ علاوہ ازیں بچیاں دے لئی بے شمار قطب لکھیاں۔ جہناں وچّ شہرا آفاق کتاباں جھولنے، ٹوٹ بٹوٹ، کہاوتیں اور پہیلیاں، سنو گپّ شب وغیرہ شامل ہن۔ "جھولنے" تو ننھے منے بچیاں لئی ایسی کتاب ہے جو ہر بچہ اپنے اپنے بچپن وچّ پڑھدا رہا ہے۔

تبسم دا جنم کشمیری پچھوکڑ دے ماپیاں دے گھر، امرتسر، پنجاب وچّ ہویا سی۔ اس نے لاہور وچّ فورمن کرشچیئن کالج (FCC) توں فارسی وچّ ماسٹر دی ڈگری کیتی۔ اوہ اپنے پورے کیریئر لئی سرکاری کالج لاہور دے نال ہی رہے فارسی سٹڈیز وبھاگ دے مکھی بنن تکّ ترقی کیتی۔

شاعری دا نمونہ

دوہڑے

اک دنیا کہے ایہہ دیوانہ، اک کہے ایہہ جھلا
روگ ودھاون والے لکھاں، روگی کلمکلا

ہجر دی تپدی شکھر دوپہر دا سیک نہ جھلیا جاوے
میرا سایہ وی میرے ہیٹھاں آپ آپ لکاوے

اک دکھ مگروں لاہن دی خاطر ہور کئی دکھ والے
پیراں دے کنڈے کڈھکے کڈھکے ہتھیں پے گئے چھالے

یارو تہانوں آکھ رہا ساں، ایویں کھوج نہ لاؤ
ہن تے قصہ چھیڑ دتا جے، ہن تے سن کے جاؤ

آؤ میرے غم کھوارو آؤ، کجھ تے بھار ونڈاؤ
کجھ پاؤ سر اپنے مٹی کجھ میرے سر پاؤ

حوالے