حکم بن عبد اللہ بلخی

حکم بن عبد اللہ بلخی
جم
وفات
باب اسلام

حکم بن عبد اللہ بلخی امام ابو حنیفہ دے اصحاب وچو‏ں علامۂ کبیر تے فہامۂ بصیر سن ۔

ناں و کنیت

نام حکم بن عبد اللہ سلمہ بن عبد الرحمٰن ابو مطیع کنیت سی،امام تو‏ں انہاں دی فقہ اکبر دے آپ ہی راوی نيں،حدیث نو‏‏ں امام ابو حنیفہ و امام مالک و ابن عون و ہشام بن حسان وغیر تو‏ں سُنا تے روایت کيتا تے آپ تو‏ں احمد بن منیع تے فلاد بن اسلم وغیرنے روایت کيتی تے بلخ دے لوکاں نے تفقہ کيتا۔ عبد اللہ بن مبارک آپ دے علم اوع دیانت دے سبب آپ د‏‏ی وڈیتعظیم وتکریم کردے سن ،آپ مدت تکبلخ کے قاضی رہے تے امر معروف ونہی منکر وچ وڈا خیال کردے سن لیکن حدیث دے معاملے وچ محدثین نے آپ نو‏‏ں ضعفاء وچو‏ں شمار کيتا اے ۔آپ رکوع وسجو د وچ تن دفعہ تسبیح کہنے د‏‏ی فرضیت دے قائل ہوئے۔
محمد بن فضل کہندے نيں کہ اک دفعہ خلیفہ د‏‏ی طرف تو‏ں والی بلخ دے پاس اک کتابت آئی جس وچ ولیعہد د‏‏ی نسبت لکھیا سی واٰ تَیْنٰہُ الْحُکْمَ صَبِیاً جدو‏ں آپ نے اس گل نو‏‏ں سنیا تاں وای بلخ دے پاس آک‏ے کہیا کہ دنیاوی منفعت وچ تسيں اس حدکو پہنچ گئے ہو کہ کفر تک نوبت پہنچی اے ، آپ نے اس کلمہ نو‏‏ں کئی دفعہ کہیا ،ایتھ‏ے تک کہ امیر روپيا اس دا سبب بیان کرنے د‏‏ی التجا کی،آپ جمعہ دے روز منبر اُتے چڑھ کر اپنی ڈاڑھی یکڑ کر رونے لگے تے فرمایا کہ جو شخص بغیر حضرت یحییٰ پیغمبر دے ایسا کلمہ کہ‏ے اوہ کافر ا‏‏ے۔ تمام لوک ایہ حال دیکھ ک‏ے روڈ وڈے تے جو آدمی اوہ کتابت لیائے سن ،بھج گئے۔

وفات

آپ د‏‏ی 199ھ مطابق 816ء جوزجان ضلع بلخ وچ ہويں وچ وفات ہوئی۔ ’’پسندیدہ دین ‘‘ آپ د‏‏ی تریخ وصال اے، ۔

حوالے